حکمت صدرایی: الگوی فلسفی علم سیاست

پزشکی, محمد

حکمت صدرایی: الگوی فلسفی علم سیاست

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

محمد پزشکی

استادیار و عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، قم، ایران

چکیده

هدف مقاله حاضر آن است که آموزه‌های حکمت متعالیه را به علم سیاست وصل کند. همچنین درصدد آن است که چارچوب‌های معرفتی یک علم سیاست جدید را معرفی نماید. مدعای این نوشته آن است که دلیل علم‌‏شناختی ابتر بودن فلسفه اسلامی در قلمرو مطالعات اجتماعی ـ سیاسی، عدم توجه به تعریف الگوهای فلسفی به‏‌عنوان واسط میان حکمت متعالیه و علم سیاست است. بررسی موضوع حاضر بر اساس روش اسنادی بوده، از نتایج آن بررسی شاخه فلسفه علم سیاست و امکان تأسیس علم سیاست بر اساس آموزه‏‌های حکمت متعالیه است. دستاوردهای نوشته حاضر می‌تواند در فلسفه علوم اجتماعی و روش‏‌شناسی علوم اجتماعی مورد بهره‏‌برداری قرار گیرد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

فلسفه سیاسی

عنوان مقاله [English]

Sadrian Philosophy; a philosophical model for political sciences

نویسنده [English]

Muhammad Pizishki

Assistant Professor and Faculty member of Islamic Sciences and Culture Academy, Qom, Iran

چکیده [English]

The present article aims at connecting the doctrines of transcendental philosophy to political sciences introducing a new epistemic framework for modern political sciences. It claims that the epistemic reason why Islamic philosophy is not productive in Socio-political domain knowledge is the lack of attention to defining philosophical models as intermediary between transcendental philosophy and political sciences. Using a documentary method, it studies the possibility of political sciences on the basis of transcendental philosophy. The conclusion drawn can be used in the philosophy of social sciences and the methodology of social sciences.

کلیدواژه‌ها [English]

Transcendental philosophy
philosophical models
transcendental political sciences
philosophy of social sciences
methodology of social sciences

مراجع

ایمان، محمد تقی؛ کلاته ساداتی، احمد (1392). روش شناسی علوم انسانی نزد اندیشمندان مسلمان. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
جوادی آملی، عبدالله (1387). «حکمت متعالیه سیاست متعالیه دارد». در: سیاست متعالیه از منظر حکمت متعالیه: دفتر اول نشست‌ها و گفتگوها. به اهتمام شریف لک‌زایی. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
حسنی، ابوالحسن (1390). حکمت سیاسی متعالیه. قم: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
سید باقری، کاظم (1388). «هستی‌شناسی فلسفه سیاسی در حکمت متعالیه». فصلنامه قبسات، 14، ص138-105.
صدر‌الدین شیرازی، محمدبن‌ابراهیم (1386). الشواهد الربوبیة. تحقیق سیدجلال آشتیانی. قم: بوستان کتاب.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ (1381). المبدا و المعاد. تهران: بنیاد حکمت اسلامی صدرا.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ (2011م). الحکمه المتعالیه فی اسفار العقلیه (ج3و8). بیروت: دارالمحجة البیضاء.
عبودیت، عبدالرسول (1391). درآمدی به نظام حکمت صدرایی: انسان شناسی (ج3). تهران: سمت، مرکز تحقیق و توسعه علوم انسانی؛ قم: موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
کوهن، تامس (1389). ساختار انقلاب‌های علمی. ترجمه سعید زیبا کلام. تهران: سمت.
گرجیان، محمد مهدی؛ الیاسی، محمد قاسم (1391). «مبانی نظری هستی شناسی حکمت سیاسی»، آیین حکمت، 4 (13)، ص119-146.
مهاجرنیا، محسن (1380). اندیشه سیاسی فارابی. قم: بوستان کتاب.
واعظی، احمد (1395). درآمدی بر فلسفه سیاسی اسلامی. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.

1. Fedoseyev, P.N. ( 1989) “Philosophy, Science and Man”, Logic, Methodology and Philosophy of Science, VIII, Proceeding of the Eighth International Congress of Logic Methodology and Philosophy of Science, Moscow, 1987, Jens Erik Fenstand *(ed), Ivan T. Frolov and Risto Hilpinen, North-Holland Amesterdam, New York, Tokyo Elsevier Science Pub. B. V. pp 3-28