The Epistemology of Inferring Causality from the None-contradiction Principle (A Critical Examination)

Document Type : Original Article

Authors

1 iran qom

2 A 4th grade student of Specialized Center for Islamic Philosophy (the author).

Abstract

Every contingent thing is in need of a cause in order to bring it into being. For the epistemological importance of this proposition recently, this essay goes to study one current method of its explanation, i.e. to infer causality from the none-contradiction principle. One might, accordingly, say that it would imply contradiction in the very essence of a contingent thing were it to come into being without a cause. Thus the principle of causality is always true and valid.
Having examined the philosophical premises and their conclusions here, the authors have denied the inferring of causality from the none-contradiction principle. They have concluded that the coming into being of a contingent thing without a cause leads to contradiction, yet this contradiction stems from the very principle of causality. Rather, one might say that our knowledge of the absurdity of contradiction is a prerequisite of inferring the falsity of contradictory principle of causality from non-contradiction, nonetheless epistemologically the causality principle is prior to the principle of non-contradiction. Thus, the none-contradiction principle might not be reckoned as the prime origin and primary principle of all a priori premises for all self-evident judgments. In general, one cannot demonstrate the principle of causality, nor can he deny it; rather, one might only draw the attention to the fact that it is self-evident.

Keywords

References

  1. ابن‌بابویه، محمدبن‌علی (1398ق). التوحید. محقق و مصحح هاشم حسینی. قم: جامعه مدرسین.
  2. ابن‌سینا، حسین‌بن‌عبدالله (1375). الاشارات و التنبیهات. قم: البلاغه.
  3. ـــــــــــــــــــــــ (1404ق). الشفاء، «الالهیات». قم: مکتبة آیة الله المرعشی.
  4. احمدی، احمد (1374). «نقدی بر نظریه هیوم در باب علیت». آیت حسن (یادنامه آیت‌الله حسن­زاده آملی). تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
  5. تفتازانی، مسعود بن عمر (1409 ق). شرح المقاصد مقدمه، تحقیق و تعلیق از عبد الرحمن عمیره.(ج 2). قم: الشریف‌الرضی.
  6. جوادی آملی، عبدالله (1390). تبیین براهین اثبات خدا. تنظیم و تدوین حمید پارسانیا. چاپ ششم. قم: اسراء.
  7. ــــــــــــــــــــ (1386). رحیق مختوم. تنظیم و تدوین حمید پارسانیا. (ج2،1) قم: اسراء.
  8. خادمی، عین‌الله (1380). علیت از دیدگاه فیلسوفان مسلمان و تجربه­گرا. قم: بوستان کتاب.
  9. خمینی1، روح‌الله (1391). طلب و اراده. ترجمه و شرح سید احمد فهری. چاپ دوم. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
  10. راسل، برتراند (1349). چرا مسیحی نیستم. مترجمان س. الف و س. طاهری، تهران: دریا.
  11. زنوزی، علی بن عبد الله (1397) مجموعه آثار آقا علی مدرس (ج 4)/ تصحیح: کمیته احیاء و تصحیح آثار مجمع عالی حکمت اسلامی. قم: مجمع عالی حکمت اسلامی.
  12. سلیمانی امیری، عسکری (1389). منطق پیشرفته. قم: مرکز بین‌المللی ترجمه و نشر المصطفی.
  13. سهروردی، یحیی‌بن‌حبش (1375). مجموعه مصنفات (ج2). چاپ دوم. تهران: مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
  14. قطب­الدین شیرازی، محمود بن مسعود  (1383). شرح حکمة الاشراق. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی
  15. صدر، محمدباقر (1426ق). الاسس المنطقیه للاستقراء. قم: مرکز الابحاث و الدراسات التخصصیه للشهید الصدر.
  16. صدرالدین شیرازی، محمدبن‌ابراهیم (1366). تفسیر القرآن الکریم (ج4). قم: بیدار.
  17. ـــــــــــــــــــــــــــــــــ (1422ق). شرح الهدایة الاثیریه. بیروت: مؤسسه التاریخ العربی.
  18. ــــــــــــــــــــــــــــــــ (1981م). الحکمة المتعالیه فی الاسفار العقلیة الاربعة (ج1، 2 و 3)، چاپ سوم. بیروت: دارالاحیاء التراث العربیة.
  19. ـــــــــــــــــــــــــــــــــ (بی­تا). الحاشیه علی الالهیات الشفاء. قم: بیدار.
  20. طباطبایی، محمدحسین (1389). اصول فلسفه و روش رئالیسم (ج2،3). مقدمه و پاورقی مرتضی مطهری. تهران: صدرا.
  21. ـــــــــــــــــــــــ (1386). نهایة الحکمة (ج1، 3 ، 4) تصحیح و تعلیق غلام‌رضا فیاضی. چاپ چهارم. قم: مرکز انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی.
  22. نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد (1405ق). تلخیص المحصل (نقد المحصل). چاپ دوم. بیروت: دار الاضواء.
  23. عابدی شاهرودی، علی (1394). نقد قوه شناخت. به کوشش محمد علی اردستانی. قم: سازمان انتشارات فرهنگ و اندیشه اسلامی.
  24. عارفی، عباس (1382). بدیهی و نقش آن در معرفت­شناسی. قم: مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی.
  25. قاضی عبدالجباربن احمد (1422ق). شرح الاصول الخمسه. بیروت: دار الاحیاء التراث العربی.
  26. علامه حلی، حسن بن یوسف (1413 ق). کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد. تصحیح، تعلیق و مقدمه حسن­زاده آملی. قم: مؤسسه نشر اسلامی.
  27. فخر رازی، محمدبن‌عمر (1373). شرح عیون الحکمه (ج 1). تهران: مؤسسه الصادق(ع).
  28. ـــــــــــــــــــــــ (1411ق). المحصل. عمان: دارالرازی.
  29. فیاضی، غلامرضا (1392). هستی و چیستی در مکتب صدرایی. تحقیق و نگارش حسینعلی شیدان شید، قم: سبحان.
  30. مصباح یزدی، محمدتقی (1394). آموزش فلسفه (ج1، 2). چاپ پانزدهم. تهران: سازمان تبلیغات اسلامی.
  31. ــــــــــــــــــــــــ (1393). تعلیقه علی نهایة الحکمة. قم: مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی.
  32. ــــــــــــــــــــــــ (1378). آموزش عقاید. چاپ دوم. تهران: مرکز چاپ و نشر بین الملل.
  33. مطهری، مرتضی (1393). درس­های اسفار (ج2). چاپ هشتم. تهران: صدرا.
  34. نبویان، محمدمهدی (1397). جستارهایی در فلسفه اسلامی (مشتمل بر آراء اختصاصی آیت‌الله فیاضی) (ج 2 و 3). قم: حکمت اسلامی.
  35. یزدی، عبدالله (1412ق). الحاشیه علی تهذیب المنطق. قم: مؤسسه النشر الاسلامی.

36 .Hume, David (1896). A Treatise of human nature. Oxford: Clarendon Press.
37. Quentin, Smith (1988). The uncaused beginning of the universe. Philosophy of Science 55 (1). p 39-57.

 

Files

History

  • Receive Date: 26 January 2019
  • Revise Date: 26 June 2019
  • Accept Date: 21 July 2019

Share

How to cite

Statistics