دانشیار و عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی
تاریخ دریافت: 20 آذر 1395،
تاریخ بازنگری: 01 دی 1396،
تاریخ پذیرش: 15 دی 1396
چکیده
اخلاق عرفانی، اخلاقی است که با رویکردی سلوکی - عرفانی شکل و شاکله یافته و در طول قرون متمادی به وسیله عارفان تحقق پیدا کرده و ترویج شده است. اخلاق عرفانی بر سیر و سلوک و کشف و شهود ابتنا یافته که اخلاق قبل از وصول، حین وصول و بعد از وصول را با مراتب وجودی از تخلیه تا فنای شهودی دربرمیگیرد. این اخلاقی است که به مقیاس گسترده‌ای از کتاب و سنت بهره جسته است. پرسش اصلی نوشتار حاضر عبارت است از اینکه: ماهیت و مؤلفه‌های اخلاق عرفانی چیست؟ فرضیه‌ای که درصدد اثبات آن برآمدیم این است که: اخلاق عرفانی دارای ماهیتی سلوکی - شهودی است که بر اساس منظومه و مدلی برساخته از مبانی هستی‌شناختی، روش‌شناختی، انسان‌شناختی و غایت‌شناختی کاملاً عرفانی تحقق‌پذیر می‌باشد. اخلاق عرفانی، اخلاقی است که از هندسه معرفتی - معنویتی باطنی برخوردار بوده و دارای مؤلفه‌هایی چون توحیدی، حبی، شدن و شهود، اجتماعی - سیاسی بودن است. آنچه مکتوب پیش رو با روش نقلی - عقلی و عرفانی (روش ترکیبی) عهدهدار آن است، پاسخ به پرسش یادشده در قالب مقدمه و آنگاه تبیین ماهیت و مؤلفه‌های برشمردهشده می‌باشد.
Associate professor and faculty member of Islamic Thought and Culture Academy
چکیده [English]
Mystical ethics is based on a practical approach that is presented and propagated by mystics throughout the history. It is based on wayfaring and intuition and includes conducts during, after and before attaining unity plus with the existential levels of abandonment and annihilation. It relies heavily on the Quran and tradition. This article deals with the question of nature and components of mystical ethics. The article assumes that mystical ethics has a practical and intuitive nature based on mystical ontological, methodological, anthropological and teleological principles. It has an esoteric epistemic geometry consisting of components such as monotheism, love, intuition etc. Using a synthetic approach (consisting of reason, revelation and mysticism), this article aims to answer the above mentioned question.
ابتدای صفحه