استادیار و عضو هیئت علمی گروه فلسفه علم و تکنولوژی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایران
چکیده
نگرشی به علم وجود دارد که بر اساس آن، علوم انسانی و علوم طبیعی دو ساحت کاملاً متفاوت هستند و قواعدی جداگانه دارند و به همین دلیل نباید در حیطه‌های یکدیگر دخالت کنند. این اندیشه که کم و بیش دربارۀ دیگر حوزه‌ها و تقسیم بندی‌های معرفتی، مثل علم و الهیات نیز طرفدارانی دارد و تا اندازۀ فراوانی به آموزه‌های ویتگنشتاین متکی است، در نهایت به جزیره‌ای‌شدن علوم می‌انجامد. در این مقاله استدلال می‌کنیم که چرا این اندیشه درست نیست و پیامدهایی منفی برای رشد علوم دارد.
Assistant professor and faculty member of Cultural Studies and Humanities Academy, Departement of philosophy of science and technology, Tehran, Iran
چکیده [English]
There is an approach according to which humanities and natural sciences are two utterly different domains, following different rules. Thus they should not interfere with the domain of each other. This theory which is more or less advocated in certain epistemic realms such as science and theology by some and is vigorously dependent on Wittgenstein's doctrines deals eventually with sciences as scattered islands. The author of this articles argues why this theory is incorrect having negative consequences for the development of sciences.
کلیدواژه ها [English]
critical rationality, Wittgenstein, justification, critique, showing inclination towards expertise, progress of science
ابتدای صفحه