TY - JOUR ID - 107771 TI - بررسی و نقد سه روایت صدرایی از نسبت میان عاقل و معقول و نحوه‌ی اتحاد آنها JO - حکمت اسلامی JA - FHI LA - fa SN - 2423-5105 AU - پیش بین, اعظم سادات AU - جوارشکیان, عباس AU - حسینی شاهرودی, سید مرتضی AD - دکتری فلسفه دانشگاه فردوسی مشهد AD - دانشیار و عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد AD - استاد و عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد Y1 - 2020 PY - 2020 VL - 6 IS - شماره4-پیاپی 23 (زمستان 98) SP - 129 EP - 150 KW - علم KW - اضافه اشراقی KW - نفس KW - اتحاد DO - N2 - اتحاد عاقل و معقول یکی از مباحث بحث‌برانگیز فلسفه است که در فلسفه صدرایی مورد اثبات و نقد قرار گرفته است. هدف این نوشتار، تکرار ادله اثبات عاقل و معقول و بیان نقاط قوت و ضعف آن نیست. بلکه با رویکرد و نگرش دیگری به این مطلب اشاره شده است. با توجه به پیچیدگی این نظریه، شارحان حکمت متعالیه برداشت‌های متعددی از رابطه بین عاقل و صورت معقول و نحوه‌ اتحاد میان آنها داشته‌اند. بر اساس دیدگاه آنها، این برداشت‌ها در خصوص علم در سه گروه جای می‌گیرد. برخی بنا ‌بر ‌اینکه علم را کیف نفسانی قلمداد کرده‌اند، بر این عقیده‌اند که اتحاد نفس و معقولات از نوع اتحاد جوهر و عرض است. برخی دیگر که علم را از سنخ اضافه اشراقی دانسته‌اند، معتقدند که اتحاد نفس و معقولات از نوع اتحاد حقیقت و رقیقت است. گروه دیگری نیز معتقدند که از نظر صدرا، علم امری فرامقولی است که وجود آن عین وجود نفس می‌باشد و اتحاد نفس و معقولات، به‌نحو عینیت می‌باشد. در این نوشتار ضمن بررسی دیدگاه‌ها، به این مطلب اشاره خواهیم کرد که صورت معقول، عین نفس بوده و اتحاد عاقل و معقول به‌نحو عینیت به نگرش صدرایی نزدیک‌تر است. UR - https://fhi.hekmateislami.com/article_107771.html L1 - https://fhi.hekmateislami.com/article_107771_afbbb8df4c06e63c9c5e94220f6fca6c.pdf ER -